همت رفت سر وقت حسین قجه‌ای. زیر آن آتش سنگین، رو به حسین داد زد: باید هر طور شده، ولو سینه‌خیز برگردی عقب! حسین گفت: اصلا حاج‌آقا، شما بیخود اینجا آمدید. ‌اگر کسی به عقب برگردد، آن شما هستید؛ نه من!

همسر شهید «عباس کریمی» می‌گوید: همیشه عادت داشت وقتی من وارد اتاق می‌شدم، بلند می‌شد و به قامت می‌ایستاد؛ یک روز وقتی وارد شدم، روی زانویش ایستاد؛ ترسیدم و گفتم: «عباس! چیزی شده؟ پاهایت چطورند؟» خندید و گفت: «شما بد عادت شده‌اید».

پدر شهید منتظرقائم گفت: محمد همیشه در موقع غذا خوردن نرمه‌های نان و غذاهای بدتر را استفاده می‌کرد تا بهترش را دیگران و مخصوصاً من بخورم.

آرزو دارم که خانوادگی به شهادت برسیم تا وقتی که جنازه ما را به شهر فریدونکنار می‌آورند، مردم به خود آیند و صفوف جبهه را خالی نگذارند.